jueves, 7 de marzo de 2013

SOY IMPRESCINDIBLE/ XUNTAS, PERO NON REVOLTAS




SOY IMPRESCINDIBLE

Por Pitty V.

Estoy contenta, porque ya me estoy haciendo un sitito en la comunidad en la que me ha tocado habitar. La verdad es que si lo llego a saber no gasto tanto dinero en la reforma. Recomiendo a todo el mundo que antes de comprar una casa o un piso hagan un estudio del vecindario. Debería ser obligatorio, se evitarían muchos disgustos y mucho lexatín.

A mí me tocó la loca esa por vecina, pero creo que ya le estoy cogiendo el punto. Terminaremos haciendo petit point bajo el porche de mi mansión.

Voy a ir con ella y otros vecinos a hablar con el alcalde de la localidad, seguro que vieron en mí un referente de saber estar y diplomacia. Voy a deslumbrar con mi labia, que para eso mis papis me mandaron a un colegio de pago.

XUNTAS, PERO NON REVOLTAS

Por Femia Castradora

Imos ir tódolos vesinhos a ver ó alcalde. Estanos a tocar as narises a todos nós, non nos quere traer o alcantarilhado, dí que non hai cartos. A ver, home… pensas que somos parvos? Ben que lhe puxo pedra ó sierre da finca da Corralina, unha amighinha del, desindo que ía definir o caminho que o bordea. Pois xa que te pos, bota pedra tamén ó outro lado do caminho, que se che ve o plumeiro!

Tiven que avisar á apalominada da Piti, que se puxo moi contenta cando o soubo. Imos aló, levamos a carroseta con rodas velhas de tratores e foghos das festas, dos que petan forte, para que espabile Román e vexa que non imos para nada.

-         - Antes de entrar en el despacho del alcalde, quiero deciros que somos una comunidad unida y vamos a lograrlo!
-        - Cala, Piti! Ti soio estás eiquí para faser bulto, poudeches evitar ir á perruquería. Venha, colhe unha roda da carroseta e prántalhe fogho. Manuel, non sexas bestia e non tapes a porta do concelho, que a ver por onde van sair.
-         - ¿Cómo? ¿Qué vais a hacer? ¡Yo no pienso participar de esta barbarie!
-        -  Non, qué va. Xa estás metida no alho, xa podes botar ghasolina e empesar a berrar.
-        -  ¡Así no se solucionan las cosas! ¡Qué sofoco, por dios, qué sofoco!
-        -  Ó secretario podémolo atar á árbore para que vexa o alcalde que imos en serio, coma medida de forsa. Seghuro que sae de primeiro, sempre foi un cobarde.
-        -  ¡Cuidado con esos petardos, que me vais a quemar mi Dolce!
-       -   Qué dis do dolche? Qué é iso? Estou vendo que non debiches traer eses sapatos, estánseche a estraghar coa ghoma derretida das rodas.  Se queres, vai coa Ramona á feira e mercas unas botas, que tes que espabilar e non ir de modelitos polo campo.
-       -   Pienso hablar con el alcalde  cuando acabe todo esto y aclararle que yo no formé parte de esto, yo vine engañada, sois unos bestias! ¡Cuando mi marido se entere de esto!
-      -    Mirade, aí están os do xornais! Piti, cala!! Deixa de berrar coma unha lora! Xa está! Ímosche atar ó arbore co secretario a ver se serras a boca! Ei, o fotóghrafo!! Bota unhas fotos eiquí a esta antes de atala, coma se fora ela a da idea! Vas ser mais famosa que o Manteca, Piti. Coma che ghusta fighurar!

Apertas.


No hay comentarios:

Publicar un comentario