jueves, 9 de mayo de 2013

PULPO, SAL, PEMENTÓN E ASEITE



Por Femia Castradora


Tenho que confesar que non vexo moita tele. Na aldea temos problemas co repetidor e non vemos nin as raias do canal plus.  Xa fai tempo, o boticario puxo unha parabólica na súa casa e andaba todo cheo disíndolhe a todos que se viran o Luar, que que risa coas Cantareiras e que ben cantara Bertín Osborne o “apagha o candil Marica chus chús”.

-Ai, si! Vas quedar amolado, rapás! -dixo Moncho, o carpinteiro-. Vou faser eu unhas parabólicas máis ghrandes  ca túa e por riba ecolóxicas.

Foi unha idea que tivo o carpinteiro que deixaba atrás o conseto do I mais D. E que somos así, xente que se busca a vida sen importarnos as dificultades. Ghústannos os ghándicas. Ramón ideou unas antenas de madeira e vendeulhas ó alcalde, que con iso víu a súa prósima reelesión aseghurada.

Fixaron unha data para a inaughurasión do día da tele. Festa rachada. Cada quen sonhaba con algho que ían ver.  Un novo mundo estaba diante deles. Ía ser unha nova vida. Había eséticos que disían que coma caralho funsionaría un cacho de  madeira pendurado no telhado e enghanchado cun cable peghado co Supergén.
Os pensamentos dos aghoreiros fixéronse realidade. Cando ensenderon os aparelhos alí non salía ninghén. Vaia chasco! O alcalde, que para algho o é, púxose a cavilar e dixo que íanse aproveitar  as parabólicas para faser unha pulpada cos pratos máis ghrandes  do mundo e por riba sairía Pontedrón no Ghines dos récors.

Aquelo paresía a toma de posesión de Fragha, pero en ves de ghaiteiros había pulpeiros por un tubo. A aldea arresendía a pulpo cosido, había xente que tinha medo de que vinheran os de Grinpís atraídos polo sacrificio de toneladas de sefalópodos.

A festa quedou moi lusida, todos comeron ata reventar e prometéronlhe o voto ao alcalde, pero de verdade, non coma cando o PP invitou a copas ó vesindario. Non hai color. Hai que disir que o que quere o pobo é unha boa comida debaixo dunha carpa e vinho Barrantes. A xente maior non sae de noite, mentras que os que saen a beber as copas, amigos de márquetin do PP local, beben tódolos sábados, todos, sen variasión. E beben ata quedar mortos. Cheghan á casa o domingho ás oito da manhá feitos unha pena. E aquí  temos a pedra anghular do choio: que a xente que bebeu esas copas non vai votar, están a durmir mentras a festa da democrasia está no seu momento máis  esplendoroso. Éche o que hai.

Apertas.

2 comentarios:

  1. Gha, gha, gha... botei un anaco pensando que son os ghándicas, gha, gha...

    ResponderEliminar
  2. Femia Castradora9 de mayo de 2013, 20:51

    Nótase que ti non xoghas ó gholf...!


    ResponderEliminar