jueves, 18 de febrero de 2010

SD Presqueiras. El (segundo) mejor equipo del mundo.















El mejor equipo de fútbol del mundo es el Pontevedra CF. En mi opinión, claro, tú tendrás la tuya. Para mí todos los demás son rivales. Rivales en la actualidad, rivales en el pasado o potencialmente rivales en el futuro, pero rivales al fin. No tengo equipo de primera división, todos me dan lo mismo. Esa distancia me permite tener ciertas simpatías cambiantes, que no obedecen a las razones habituales. Por ejemplo, ahora me caen bien el Atlético de Madrid, el Sporting de Gijón y el Zaragoza. El primero, porque lo entrena Quique Sánchez Flores. Simplemente, me hace gracia que sea sobrino de Lola Flores, y eso que nunca fui admirador de Lola Flores, pero en fin, que un sobrino de Lola Flores sea entrenador por algún motivo me gusta, y siempre sigo a los equipos que entrena. El caso del Sporting tiene quizás otro peso: allí juega Diego Castro, a quien vimos nacer y crecer como jugador en Pontevedra, y que además es hijo de Fernando Castro Santos, "El Nécora", uno de nuestros héroes locales; y el Zaragoza es dirigido por Aurelio Gay, al que nunca dejaremos de agradecer su paso por el Pontevedra CF.

Pero de entre todos mi admiración es en mayor grado para la SD Presqueiras, que milita en el grupo 18 de 3ª Regional. Sus números son aplastantes: Con 20 partidos disputados a fecha de hoy llevan 0 victorias, un empate y 19 derrotas, o sea, un punto de 60 posibles, con un balance de 8 goles a favor y 131 en contra. Su mayor derrota esta temporada, un 0-16. No es fácil presentar unas cifras parecidas.

Decidido a investigar el asunto, encontré una fuente impagable, repleta de valiosísimos documentos que no han hecho otra cosa que acrecentar mi interés por el Presqueiras.

Según uno de sus fundadores, Miguel Hernández, "Todo empezou nun veran de 1983, non estou moi seguro do ano (...)"

El equipo tuvo en sus comienzos algunos éxitos, siempre militando en la última categoría. Pero tras aquel prometedor inicio, llegan los años malos. Encontramos un recorrido  casi completo de las andanzas del Presqueiras a partir del 22 de agosto de 2005:

"Teño un correo, de José Manuel Diz, que como todos sabedes, fai de adestrador, xogador de campo, porteiro,masaxista, a parte de levar todo o relacionado coa organizacion (mantemento do campo, economía perruqueria!!!! e o que faga falta) ,que me di o seginte: (...)"

Entre otras cosas, dice: 

"Ata ese día temos pendente:  

O desbroce dos arredores do campo. 
O pintado de vestiarios, ademais da reposición dos percheiros.
O arranxo de portal da entrada.
Os quentadores de auga.
A instalación de tuberías que romperon o ano pasado.
Asusta un pouco pero terémolo listo.
UN SAÚDO"

A partir de esa fecha, las crónicas son ofrecidas por el propio José Manuel Diz, que suma a sus funciones la de comentarista. Comenzaron la temporada con una derrota ante el  Tenorio, 3-0.  Continúan los problemas deportivos y a 4 de octubre, siguen sin agua caliente:

"A directiva da S.D. Presqueiras anda na procura de presupostos para a colocación de acumuladores de auga quente (...)"

El 11 de octubre ganan por 2-1 al Campolameiro, pero su jugador Carliños...:

"(...) Tivo un pequeno percance. Nunha xogada na área recibiu un codazo por parte dun defensa do Campolameiro e abriu unha brecha na cella, trasladámolo ó PAC de Cerdedo onde lle deron catro puntos. Esperemos que se recupere axiña."

Lastrados por las bajas y el absentismo, dos problemas endémicos del club, continúan su andadura de derrotas. El entrenador trata de frenar la sangría de jugadores que no se presentan a los partidos o lo hacen con retraso. El 11 de diciembre comienza a funcionar una sanción simbólica de 1€ a cada jugador que se retrase. Se recaudan 12€. El 6 de febrero, ya estamos en 2006, Pana, el portero, causa baja, por lo que debe ser sustituido por un jugador de campo. El entrenador asume una nueva responsabilidad. Aparte, son bajas:

"Sindo que ten papeiras e xa é o terceiro do equipo que as padece.
Fran,  que como sabedes se atopa en Xapón.
Sergio que tiña obrigacións familiares."

Acosados por las paperas y la falta de presupuesto, Presqueiras no se rinde. Pierden casi siempre y las goleadas se suceden. 7-0 del Soutomaior, 0-6 contra A Lama, 1-5 contra el Forcarei...

En enero de 2006 una nueva desgracia se cierne sobre el equipo. Recuperado de una lesión de tobillo, el jugador-entrenador-cronista vuelve a caer:

" ¡¡¡ANDA QUE COAS GANAS QUE TIÑA DE XOGAR AGORA QUE MA ATOPABA BEN DESPOIS DE DOUS ANOS PARADO POLA MERDA DE TOBILLO QUE TEÑO!!! "

Comienza la siguiente temporada sin que las cosas cambien mucho. Decidido a romper la tendencia, José Manuel Diz se queja amargamente el 6 de febrero de 2007:

" A un campo de fútbol hai que chegar mentalizado en querer gañar ó contrario e pensando no partido e non contando as "batalliñas" da noite pasada."

El 7 de mayo de 2007, en un comprensible acto de desesparación, el míster quema su último cartucho. Recurre a Séneca:

"NON  NOS ATREVEMOS  A MOITAS COUSAS PORQUE SON DIFÍCILES, PERO SON DIFÍCILES PORQUE NON NOS ATREVEMOS" . Lucio Anneo SÉNECA. Así pois, IMOS ALÁ…"

Pero Séneca tampoco ayuda, y José Manuel Diz renuncia a 27 de septiembre de 2007, cediendo los bártulos a  V. Búa M. Y Búa comienza su mandato escribiendo una carta:

" Jose, sería interesante publicar que despois da reunión que tuvemos hoxe á tarde no campo de fútbol, o equipo segue adiante. Deixan de levalo Jose Diz e José Blanco e collemolo Fran (o fillo de Vicente) e mais eu; ademáis Roberto Raposeiras será o entrenador."

El optimismo, apoyado en alguna victoria de pretemporada, llega al Presqueiras una vez más. A 28 de octubre de 2007 lideran la tabla en la tercera jornada. Pero pronto todo vuelve a su cauce. Derrotas ante el Praderrei (4-1) Pontecaldelas (0-7) Moraña (1-0) Carballedo (1-0). Consiguen una victoria frente al Vilaboa (2-0) pierden contra el Forcarei (2-0) contra el Sotomayor (2-3) y contra el Figueirido (4-0).

Así llegamos a febrero de 2008. Escribe Búa:

" Como se pode comprobar, as últimas semanas non publicamos a crónica dos partidos da S.D. Presqueiras; non é que non se disputasen, o que pasa é que o “espectáculo” ofrecido polo Presqueiras, non invita a florituras."

Y anuncia nuevas medidas contra los jugadores que no comparecen, diciendo entender a qué se refería la anterior directiva cuando hablaba de falta de compromiso. De 25 jugadores, 13 no se presentan.

Tras una nueva derrota, esta vez contra el Pradarrei, las crónicas se interrumpen nuevamente hasta el pasado 4 de febrero de 2010. La noticia, publicada en varios medios, es que han conseguido el primer punto de la presente temporada. 2-2 contra el Moaña B. La Voz de Galicia dice que hace algunas temporadas el equipo ha renunciado a contar con jugadores foráneos y recoge la más bella declaración que he leído o escuchado yo jamás a un futbolista: "Para ser últimos, ben valemos os da casa."

Hay que decir que no siempre los mejores son los primeros. La SD Presqueiras es la mejor en lo suyo. En no darse por vencidos, en celebrar un punto como quien celebra una Liga y presentarse al siguiente partido, aunque sea con 13 bajas y 12 comparecencias con resaca. Que jamás desistan. Los habitantes de Presqueiras son Churruchaos. El más famoso de los Churruchaos fue Fernán Pérez de Deza, quien asesinó al Arzobispo de Santiago en el interior de la Catedral. Los Churruchaos, desde entonces, jamás se han rendido. Y eso vale por mil victorias.

Arriba, bajo el borroso escudo de la SD Presqueiras, la plantilla que consiguió la copa de Tercera Regional (1988-1989). La banda sonora, lógicamente, Oliver y Benji.

4 comentarios:

  1. Y, ¿no habrá por ahí algún tipo de título, trofeo o mención honorífica para reconocer el mérito de esta gente?

    ResponderEliminar
  2. Estoy totalmente de acuerdo. Si no lo hay, debería haberlo.

    ResponderEliminar
  3. Ya siento los colores de la S.D. Presqueiras!!Contar conmigo para esa peña, creo que se lo merecen. Y nunca olvidéis que "Para ser últimos, ben valemos os da casa." (vaya genialidad).

    ResponderEliminar
  4. grazas, despois de tres anos, o fin gañamos un partido.
    foi o caroi e gañamos 3-0

    ResponderEliminar