jueves, 1 de noviembre de 2012

Nacionalismo con futuro



Destacadas voces nacionalistas, algunas de las cuales contribuyeron a romper el BNG hace unos meses, reclaman ahora la unidad del nacionalismo. Aymerich, por ejemplo.Pues no. El nacionalismo no debe unirse en una sola opción. Eso ya no funcionó.

En estas últimas elecciones autonómicas el nacionalismo igualó los mejores resultados de su historia, los del año 1997, cuando el BNG liderado por Beiras alcanzó un 24,78% de los votos y 18 diputados. En estas de 2012 la suma del BNG (10,16%) y AGE  (13,99) logra el 24,15% y 16 escaños. El PSdeG apenas ha superado el 20%, cuatro puntos menos que las dos fuerzas nacionalistas. (...) Pontevedra Viva. Nacionalismo con futuro.

7 comentarios:

  1. Este comentario ha sido eliminado por el autor.

    ResponderEliminar
  2. Gatiña, sin ánimo alguno de llevarte la contraria,confío en que ese coro sume dos o tres millones de voces. Grandioso abrazo.

    ResponderEliminar
  3. Este comentario ha sido eliminado por el autor.

    ResponderEliminar
  4. Una vez mas Gata Chopada tiene razòn.
    Galicia suele tener esa imagen triste, no se porquè, pero esto no nos ayuda.
    Un himno debe transmitir entusiasmo, ganas de unirse a un grupo, fuerza al tiempo que identifica a los que forman ese grupo. Esta no es la manera.

    ResponderEliminar
  5. De pena... A maioría dos presentes facendo como se cantasen, pero, nada, non hai color. Nen credibilidade.
    Pensaban que deturpando alingua, convertíndoa en galegués, a lingua da non-patria que decía Novoneyra, poderían extraterritorializaren ó noso pobo e convertilo en portugués.
    Abur

    ResponderEliminar
  6. Atentos a la tercera estrofa, queridos todos.

    ¿Qué din os rumorosos
    na costa verdecente
    ao raio transparente
    do prácido luar?
    ¿Qué din as altas copas
    de escuro arume arpado
    co seu ben compasado
    monótono fungar?

    Do teu verdor cinguido
    e de benignos astros
    confín dos verdes castros
    e valeroso chan,
    non des a esquecemento
    da inxuria o rudo encono;
    desperta do teu sono
    fogar de Breogán.

    Os bos e xenerosos
    a nosa voz entenden
    e con arroubo atenden
    o noso ronco son,
    mais sóo os iñorantes
    e féridos e duros,
    imbéciles e escuros
    non nos entenden, non.

    Os tempos son chegados
    dos bardos das edades
    que as vosas vaguedades
    cumprido fin terán;
    pois, donde quer, xigante
    a nosa voz pregoa
    a redenzón da boa
    nazón de Breogán.

    ResponderEliminar
  7. Este comentario ha sido eliminado por el autor.

    ResponderEliminar