¡QUÉ DIA TAN CHULI!
Por Pitty V.
Hoy comienza mi nueva
vida. Por fin mis sueños se hacen realidad. Tengo un marido encantador, Chemi,
y un bebito de lo más cuco. El bebito ya tiene siete años, pero yo le sigo
llamando bebito. Hasta ayer vivíamos los tres en un dúplex en la city, pero hoy
nos hemos trasladado a un chalé diseñado
por un arquitecto que le hizo también la casa a Ronaldo, Cristiano, no el
vacaburra de Ronaldo el original.
Mi decorador es de lo más
chic, tiene ideas tan cool!! Al final me quedó todo hecho una monada, creo que
voy a llamar a los de '¿Quién vive aquí?' para que Cuca y Tita se mueran de
envidia.
Les voy a invitar a tomar
un té con cup cakes un día de estos. Pero primero tengo que ser una buena
vecina y presentarme a la gente que vive en la casa de al lado. No sé quiénes son, pero pienso decirles nada más verlos que el galpón que tienen cerca
de mi piscina lo forren con piedra o madera, porque me está destrozando el
trabajo del paisajista.
Esta mañana, cuando vine
a casa con Julita, mi asistenta filipina, para dejar los armarios ordenados, vi
a una mujer que debía ser una encargada de la finca o alguien así, porque estuvo
todo el rato de arriba abajo, soltando animales, echándoles de comer y, cosa
que no entendí muy bien, afilando un cuchillo durante una hora. Debe ser tiempo
de matanza. Espero que no hagan eso aquí, porque es algo desagradable. ¡Acaba
de entrar una vaca en mi jardín estilo Versalles
y está comiéndome las azaleas! Me va a dar un patatús, voy a tener que llamar a
mi profe de yoga para que no me estrese
y me salgan arrugas.
Fui a quejarme a la
encargada de los animales. ¡Qué flash!, resulta que esa mujer es la vecina. Me
dijo que se llamaba Femia e insistió muchísimo en saber si yo tengo esposo.
¿Qué se cree, que me lo va a quitar? Pues se equivoca de parte a parte, porque
mi Chemi jamás saldría con una mujer que no se hace la manicura francesa, que para
algo somos parte integrante de la crème de la crème.
Me pareció una
maleducada, porque enseguida comenzó a gritarme, como si yo fuera una
cualquiera, o peor aún, como si yo fuera de su misma clase. ¡Estoy atacadísima
de los nervios! No sé lo que me dijo de Marela y que si no me gustaba, tendría
dos problemas, porque ella no pensaba poner límites a su vaca y que iba a
llamar a Vengador, que debe ser su caballo, o su pony, o no sé quién, para que
pusiera orden en todo eso.
No entiendo nada, creo que esa mujer va a
trastocarme los planes un poco, pero al final no sabe con quién ha topado ésa.
Voy a llamar a mi asesor jurídico y que le haga una visita, que con Pitty V. no
se juega. Yo soy Pitty.
DE ONDE CARALHO SALIU ESA?
Por Femia Castradora
Xa están a amolarme.
Tenho vesinhos. Non son coma os que venderon a casa. Estos son pighos. Tiven
unha rosadura coa mulher, que queixábase de que Marelinha lhe comera unas
frores. Pois que non as prante, non lhe vou poner impedimentos á pobre vaca
cando ten fame!
Tenho ó home amenasado,
non me da ninghún trabalho. Mais ben ó revés, que levo tempo sen exerser e
estou perdendo finura.
Pareseume ben o asunto de
que puxeran unha pisina no xardín, porque por eiquí a augha da
traída vaise ás veses e vaime vir ben ir colher un pouco cun balde cando tenha
que lavar a lousa ou para o váter.
Parese moi daquela
maneira, moi pepereta ela. Díxome que ía traerme un biscoito moi rico que fasía
a cosinheira, pero eu funlhe franca e díxenlhe que se de verdade quería faserse
amigha minha, o que tinha que traer era unha caixa de licor café, do que fai
Rosendo e deixarse de lerias, nen cuqueis nen parvadas desas.
Queixouse do cortelho,
que o tenho a bloques vista, coma hai que telo. Dígholhe eu algo da casinha que
tenhen ó lado da banheira pequerrecha que bota burbulhas? Vaia ridiculés, é tan
pequena que non sei se caben mais de catro persoas dentro e por riba bota
calor. Se queren curar xamón ou chourisos alí van apanhados. E eso que non viron
aínda o chiringhito que ponho na leira, con toldo resiclado do camión da granxa
de porcos: “Porcos ghrandes e ghordos, porcos da terra”. Sempre pensei que
tinhan un lema moi ghrandilocuente, pero queda atrativo e ten unas letras que
se ven moi ben a quinientos metros á redonda.
Alí fagho churrasco e sardinhas tódolos días dende maio ata ben entrado
setembro.
Cando me dixo coma se
chamaba, xa vín que ía ter problemas. Quen se chama Piti, non sendo un can?
Que non venha con
tonterías, porque a leva clara conmigho. Piti, vou por ti!
Apertas.
Tiene razón Pitty. Bienvenida al blog.
ResponderEliminarXa estou cabreada! A qué ven a queixarse aghora eiquí? Que mo digha á cara se ten ovarios! Aínda non sabe con quen se meteu!
ResponderEliminarGhlub: Paréseme mal que á primeira xa lhe des a rasón á parva de Piti. E aínda por riba andas a desir no feisbu que me salíu unha némesis. Por aí sí que non paso! eu sonche moi limpinha e nunca tiven desas cousas. Parese mentira en ti, co moito que eu che apresiaba.
Imos ter que falar moi en serio. É unha amenasa.
Un escrito muy ameno. Le felicito.
ResponderEliminarMira unha cousa, a casa isa da Piti si por un supoñer tivise unha desgraza, non o quera ninguén, podese alugar a bo prezo ¿podería irme de veciña a teu carón?
ResponderEliminarEnrique: moitas ghrasias, pero de ti melhor. Menos formalidá e mais licor café!
ResponderEliminarGhalegha: Pois claro que si. Vou botar a Piti e ves ti, seghuro que fasemos boas mighas.
Bicos!!