Por Manuel Pérez Lourido
“O
galego tamén é dos que non o falan” leo que dixo Jesús Vázquez
na portada de La Voz de Galicia, que é un periódico que non fala o
galego pero que fai como que lle importa moito esa lingua. Imos ver:
quere dicir Suso Vázquez (heino chamar como me pete, agás Xesús)
que o galego tamén é da xente de Taiwan, Tegucigalpa ou Toronto?,
quere dicir que o galego é patrimonio da humanidade? quere dicir que
o galego mellor deixalo tranquilo, en repouso, en stand-by, que a súa
esencia e ser posuído por miríadas de xente que non saben falalo,
ou non queren falalo, ou que tanto lle ten? quere dicir, fitándonos
coa súa pupila azul, que “gallego eres tú”?. Cando un comeza a
preguntarse qué quixo dicir o seu conselleiro de educación respecto
da lingua á que se debe, á que lle debe o seu cargo, o seu soldo
actual e a vergoña que lle poida quedar no corpo, é que as cousa
non é que estén mal, senón moito peor. “Yisas” Vázquez é
doctor cum laude, pero en ciencias económicas e empresariais, non en
ningunha lingua, nin sequera na lingua galega (a lingua de todos os
que non a falan, a lingua franca dos mudos linguareteiros). Dende un
punto de vista económico e empresarial esta declaración súa ten
que levarnos sí ou sí a unha clara conclusión: “a ver que
carallo quixo dicir!”. Sabido é que o punto de vista económico e
empresarial é o máis chupiguay para abordar as políticas
educativas e lingüísticas de pobos tan favorecidos pola historia
como o galego, mira ti. Por eso un non ten moito máis que a
perplexidade, na que leva parapetado dende que Yeshua Vázquez se
cargou o decreto do galego vixente dende a época de Fraga (ese
furibundo nacionalista radical) e meteu o galego (a lingua dos que
non teñen lingua) no cul-de-sac educativo no que se atopa, para
enfrontarse a declaracións deste estilo. Non teño culpa se se me
afogan coa perifrase: estudiei pouco o galego e nadiña as ciencias
empresariais ou económicas. E o pouco sentidiño co que me valo xa
se ve que non chega para comprender as cousas que proceden das altas
instancias.
No te enfades tanto Manuel. Leo en gallego y hasta libros en portugués. Teño soños en galego e desperto en castelán, as veces ata en catalán o a lingua isa do imperio dos astrou -húngaros. ¿E que ten dicir iso que non é necesario falar galego para sentirse da terra? o que o galego perteñece incluso a los que no lo falan? Non confundamos
ResponderEliminar