FEIRA FRANCA FOREVER

Por Manuel Pérez Lourido

Cando se poida ler isto estará liquidada a Feira Franca 2013. Puxen “liquidada” aínda que sóame a transacción económica pero é que, ben pensado, participar nela tamén ten os seus gastos: o traxe tes que compralo ou alugalo, o calzado podes safar (“safar” é un verbo orixinario de Marín superprecioso) se ten sandalias de algo que semelle coiro. Se vas comer, terás que apoquinar, digo eu. Un “simpa” medieval é cousa nunca vista. Pero a ven quen te colle entre tanta xente. O caso é que, rematada ou liquidada a Feira Franca, imponse a reflexión. A reflexión debería ser disciplina olímpica pero xa. Tantas flexións e tan pouca reflexión. O primeiro que ven á cachola, que hai quen ten cachola en vez de mente, e a moita honra: como se podía, xa non digo vivir, subsistir, en Pontevedra nos tempos en que non había Feira Franca?. Non o lembro, non me entra na cabeciña... entrariamos no outono directamente dende as festas da Peregrina? Así, sen anestesia...a que se dedicaban os paisanos que traballan neses combates medievais, en dúas sesións? que facía a xente que agora vende cousas medievais con eses produtos medievais? como hei vivir mañá sen a luz túa?, ai non, que isto é un verso de Bernardino Graña. A min, francamente, a Feira Franca paréceme o mellor invento despois da agulla de coser. Grazas a esta non andamos por aí feitos uns esfarrapados, e grazas á Feira Franca podemos coser un pouco a nostalxia que nos bota por fóra ao remate do verán. Os galegos somos moito de nostalxias, morriñas e saudades: temos máis palabras que outros idiomas para dicir o mesmo. Os galegos levamos nos ollos unha melancolía que non nos lambemos, e festas coma a Feira Franca e os chupiños de licor café matan esa bichería toda.Outra cousa que tamén é certa é que Pontevedra é unha cidade de moito funcionario, e xa se sabe que, por deformación profesional, o funcionario é unha raza de devece pola festa, que vive por e para ela, que se bota a ela coma un tolo en canto albisca un chisco de troula. Non foi de estrañar que a Feira Franca tivese dende o principio tanto predicamento na cidade do Lérez. Eu aproveito cada ano para xuntarme con amigos doutras partes de Galicia e pasarmos a tarde xuntos, comendo, bebendo e todo iso das “festas-jolgorio”. Son funcionarios, por suposto.

Nós, de sobrados, nada

Carmen Dasilva é de Mourente, a maior de seis irmáns fillos dun traballador portugués e unha costureira: «Mira ti se crecín sabendo o que era a desigualdade. Nacín en tempos de Franco e crieime naquela Pontevedra de Rivas Fontán, unha cidade asfixiante, gris, aburrida, triste e clasista onde unha persoa de orixe humilde era mirada con moi malos ollos». Tivo a fortuna, di, de coincidir no Valle-Inclán cos inicios da Aula Castelao, un oasis de pensamento libre que axudou a abrir os ollos a toda unha xeración de estudantes. Marchou a Compostela prometendo que non volvería, pero volveu, pola súa familia, porque era de aquí e porque ofrecéuselle a posibilidade de participar no proxecto que habería de cambiar aquela Pontevedra. «E fixémolo. Esta cidade non ten nada que ver con aquela. Hoxe aquí collemos todos, e hai moitas cidades en moitos sitios que queren copiar o noso modelo porque somos o exemplo a seguir. Hoxe calquera veciño presume da nosa cidade. Antes non».

Quedáramos para falar das festas da Peregrina e da Feira Franca, que se celebrará o vindeiro fin de semana. «O balance das festas fíxoo a prensa en primeiro lugar. Tódolos medios coincidiron en que foron un éxito rotundo». Lémbrolle que tamén fixo balance o PP.Dasilva di que non entendeu as críticas. «Non teñen sentidiño. Dixeron que Pontevedra encheuse de xente, pero que iso sempre sucede nas festas e non era mérito noso. Se che parece será mérito deles, que levaban as festas ao Recinto Ferial e a cidade quedaba deserta. Claro, eles tiñan as súas festas privadas e os seus concertos de pago. Molestáballes o pobo desfrutando no centro e decidiron quitalo de en medio. Pensaban que a cidade era súa, e en certo modo tiñan razón. Texto completo en Diario de Pontevedra. Nós, de sobrados, nada.


 

El nuevo curso

El mismo día que Pontevedra celebraba la Feira Franca inauguró Rajoy el curso político exactamente como se hacía en la Edad Media: en el castillo de Sotomayor y con el pueblo esquilmado al otro lado de las murallas. No son muy distintos los arruinados por las preferentes que los vasallos de Pedro Madruga, quien fue el señor feudal de ese mismo castillo. A Rajoy para completar la recreación histórica sólo le faltó cortar la nariz de algún representante de los afectados y violar a una moza del pueblo mientras sus seguidores gritaban vivas a Don Mariano. (...) Diario de Pontevedra. El nuevo curso.