Marsianos, sombis e ghaiteiros. Por Femia Castradora.

Por Femia Castradora.

Cando eu era pequena os meus pais sempre me amenasaban cos marsianos cando fasía algho que non lles ghustaba:

-Ou pórtaste ben ou chamamos ós marsianos!

Eu, a verdade, houbese preferido ó home do saco ou os sombis. Os marsianos sempre os imaxinei coma hominhos repoludos e con pernas e brasos pequenos. Ises non dan medo. Case son tenros. Se non fora polas trompetinhas que tenhen na cabesa, que de seghuro fan dano, poderíanse achuchar.

O home do saco é otra cousa. Ahí xa ves que pode vir un tolo e levarche non sei onde. Dín que come ós rapases, cousa que non entendo habendo coma hai cosidos que de seghuro están moito mais bós. Ou carne ghisada, ou unha boa mariscada. Para ghustos, cores.

E os sombis? Ó estar mortos non os podes matar, eses sí son unha ameasa en toda reghra. Ademais están a empodreser e van deixando regheiros de trosos de carne verde por onde van, e eso cheira. Pero pódense exterminar si lle das con algho na cabesa, que é onde consentran todo o seu sentro de operasións da maldade sombiana. Péghaslle un tiro ou fúraslle o cranio con algho e xa está. Eu non cheghei a ver craro o potensial dos sombis ata que lin un libro e logho outro que era a continuasión dese primeiro. O rapas que o escribeu é de Pontevedra e chámase Manel Loureiro. Falaba dunha pragha de sombis en todo o mundo e tamén cheghaban aquí e eso velo tan serca que mete medo. Non é o mesmo un ghrupo de sombis en Nova Iorque , que vale, matan xente e todo iso, ca que che conten que nas Palmeiras hai outro ghrupo deles mordendo á xente e despedasando a quen se lle ponha por diante.

Logho, co tempo fun descubrindo que sí, os marsianos están entre nós e tenhen ghanas de quedar. Hai xente que non usa o rasonamento ben e iso ten que deberse a algho, ahí é donde encaixa a minha teoría.


Despois están, coma caso aparte, uns ghrupos de ghaiteiros que ninghén se estranha de velos, non sei porqué. A min non me ghustaron. Eu son dos ghaiteiros de toda a vida, dos que hai nas romarías e cada un vai coma lle peta. Os que vos digho eu non son ises, son unha chea deles todos xuntos, cunha ghaita alieníxena que ata soa doutro xeito ca nosa e van desfiando coma se foran os da brilat de Figheirido. Tamén fan virgherías cos paus dos tambores. Seghuro que o que os convenseu de faser iso é marsiano.

E coma desaghravio ós nosos ghaiteiros, unha cansión que fala deles. Voulha adicar ó ghaiteiro Glub, que xa vín no feisbuc que estivo de cumpreanos. Felisidades.