DE EXIPTO A OS ÁNXELES

Por Femia Castradora

Ghústame viaxar e conheser sitios novos, xa fixen a minha viaxe destas vacasións. Saín da aldea no meu catro ele, que tantas satisfasións me deu e tomei rumbo a Exipto. Sempre me ghustou ir. Os de Exipto son xente interesante e moi aghradable. Farteime a comer empanada e beber vinho da terra. Xa estivera en Exipto fai uns anos, na voda da minha curmá. En Chicolino, ghran mariscada. Desidín faser unha xira e fun ata Os Ánxeles. Aghora está cheo de urbanisasións e de xente que trabalha en Santiagho. O sitio está ben, fun ver á momia de Santa Minia, en Brión, que está ó lado dos Ánxeles. Dá unha pouca (máis ben moita) de ghrima. A min, que son castradora, e se supó que estou acostumada de ver cousas peliaghudas, non lhe vexo a ghrasia a ver unha mulher coma se fora unha folha de bacalhao.

Logho pensei que os de Exipto tinhan que falar cos de Brión e faser un intercambio, para que a momia estivera melhor alí, por iso de completar a oferta turística. En Exipto ten que haber polo menos unha.

Fixen balanse da viaxe: Exipto e Os Ánxeles. Onde iría logho?

Desidín que tinha que finalisalo nun lughar fóra do normal e fun a Extramundi, lughar onde podes sentir a Ghalisia rural. Por esa sona estivo Rosalía e síntese un máis preto da Terra. Fun ver as beiras do Sar, escoitei as campás de Bastabales e non puiden ver as folhas novas porque as árbores que vin non eran caducas.

Extramundi é un pouco coma Finisterre, pensas que vas cheghar alí e se non andas con olho podes caer nun ghran abismo, acabou o mundo e hai que dar volta. Pero non hai tal cousa, podes ir correndo polo campo sen medo a acabar os teus días na neghrura dun burato sen fondo.

A minha viaxe por Exipto e Os Ánxeles saíume do máis barato. Non coma a minha  vesinha, que dixo que ghastou moitos cartos.  Eu non fun de cruseiro polo Nilo pero nin falta que fai.

Apertas.