MI NOCHE IDEAL
Por Pitty V.
¡Qué bonito, cuántos
recuerdos ¡Mi noche más feliz! A ver, tuve muchas, porque mi agenda está
siempre a rebosar de partys interesantísimas, donde nos juntamos tanta gente
simpatiquísima, ¿sabes?
Las fiestas ibicencas en
casa de Catu son memorables, cuánta gente morenísima, monísima y
encantadorísima! Ahí mi cari se pone el
traje blanco y parece sacado de una telenovela venezolana, de esas en las que
una chica del pueblo se va a la ciudad y acaba sirviendo en la casa de un
millonario. Ahora, con el de los pajaritos no sé si seguirán haciendo ese tipo
de telenovelas, pero sería una pena, se ven tan bien las diferencias sociales…
La chica protagonista es mona, pero un poco básica.
También hacemos fiestas
al borde del mar en las que contratamos a un barman que nos hace unos cócteles
estupendos. Yo siempre los pido sin alcohol, porque si no acabo piripi y
haciendo locuras en el karaoke. Mi cari es alérgico, porque siempre acaba
mareadísimo y vomitando. Al día siguiente nunca se puede levantar, ya que
incluso le afecta al estómago. Vamos, que es una intoxicación alimenticia en
toda regla. Estoy harta de decirle que mejor no beba, pero él erre que erre,
que si sólo bebo dos copas, que si para una vez que me puedo olvidar de mi
asquerosa vida, que si yo bebo y tú te gastas lo que gano… ¡Uf, se pone
tremendísimo de tonto!
Pero a mí lo que me gusta
un montón y estoy todo el año esperándolo es el baile de la Pirulina. ¡Cuánto
glamour, flores en el pelo y brillo de paillettes! Da gusto ver a tus amigas de
toda la vida, normalmente feíllas, las pobres, como sus maquilladoras y
peluqueras las dejan un poco visibles ese día. Es que son profesionales, pero
no son la Virgen de Fátima y no hacen milagros.
En la Pirulina todos
somos felices y jugamos a la High Society. Los caballeros nos besan las manos y
nosotras sonreímos complacidas. Eso sí, cuando nos acercamos a la barra
somos capaces de matar si alguien se nos
cuela para pedir una copa.
El baile es divino y la
directiva, en un acto de cordura, prohíbe que el grupo que ameniza la noche nos
toque Paquito el chocolatero, La bomba o cualquier otra canción chabacana, que
para eso somos los más finitos del lugar.
Acabamos tardísimo, sobre
las tres de la madrugada o así. Al día siguiente es un número para llevar a
Junior al catecismo. Normalmente es Imelda, la interna, la que lo lleva, porque yo necesito por lo
menos diez horas de sueño para mantener mi cutis terso como el culito de un
bebé, con perdón.
Estoy deseando que llegue
la Pirulina, esa fiesta con tanta tradición gracias al boticario que le dio el
empuje necesario al inventar a finales del siglo XIX la Pirula, una cápsula que
levantaba el ánimo a toda la gente que estaba un poco pachuchi, desganada y sin
apetito. ¡Viva la Pirulina!
ORQUESTA PANORAMA
Por Femia Castradora
Para mín é a melhor,
desplieghe de medios, luses e cantantes que completan a atuasión con
coreoghrafías espetaculares coma se estiveran en Luar. Seghide asi, rapases!
Despois, onde toquen dame
o mesmo, porque eu cando o paso ben olvídome de onde estou e se me apuras un
pouco, ata de quén son.
Aproveito a xornada para
faser novos amighos cos que vou tomar o pulpo e de postre como churros. Se hai
feira , coma moito pódese subir ós cabalinhos ou xoghar á tómbola do xamón, que sempre é melhor que
subir á pandereta ou ó simulador, cantas potas botei eu na baixada dos Alpes ou
na asidentada viaxe de volta da lúa!! Mimadrinha, cántos recordos!
E bailar bailo coma unha
tola, unhas veses bailo moderno, outras pasodobres, outras ésitos de hoxe e de
sempre… A verdade é que estou sempre ó pé do remolque do cameón porque son coma unha boneca desas dos
chinos, que non pode parar se escoita música. Menos mal que sempre levo
plataformas nos sapatos e non sufren os meus pes. Son uns sapatos que merquei
nun posto de seguidores de Aba, ese ghrupo de estilo colorido. Os sapatos causan
sensación e non paro de escoitar esclamasións de amirasión toda a noite: Ui; ai; saca, burra, pisáchesme
o calho!
Cóma me ghustan esas
noites tolas, a xente desiníbese e eu
desiníbome e o cura desiníbese e o Vinghador desiníbese e acaban todos
desinibidos, eu encárghome de desinibilos a todos os que se deixan. O vinho é
anestésico, moitos non se dan de conta ata que despertan ó día seghinte.
Ghústanme moito as
rosquilhas, pero atópoas un pouco secas, por iso as molho en licor café e saben
a dios, iso hai que patentalo, seghuro que a Piti íalhe ghustar, coma ela é tan
melindrosa…
Aghora empesan a sair
coma setas as festas, e este ano van ser mortais de nesesidá. Estamos fartos da
chuvia e do frío. Este San Xoán vou ir a unha cacharela na praia e vou levar a
cámara do trator para que me fagha de flotador.
Churrasco, chourisos criolhos, chourisos
picantes, chourisos sen picar, chourisos seboleiros, sardinhas sen eviserar,
sardinhas eviseradas para Piti, macarróns fríos que sobraron da comida e os
levamos para que non se boten a perder, empanada de carne, empanada de mexilóns, empanada de xoubas,
empanada de maís, empanada de bonito, bistés empanados, ovos cosidos,
ensaladilha, empanada de masá, bica da casa, donus que estaban de oferta no
súper, filhoas , biscoito, ghalhetas con
chiculate, ghalhetas de nata, ghalhetas maría (esas levámolas de volta, non
tenhen sustansia), vinho barrantes, vinho do país, servesas, ghaseosa para o
vinho e para a servesa, aughardente de herbas, licor café, xinebra, ghuisqui,
vosca, martini roxo, martini branco, limonchelo, licor cuarentaetres, ron,
tequila, a Pitusa laranxa, a Pitusa cola e té (para Piti).
Xa está, iso é todo.
Apertas.
No hay comentarios:
Publicar un comentario