viernes, 24 de mayo de 2013

MI NOCHE IDEAL/ORQUESTA PANORAMA.




MI NOCHE IDEAL

Por Pitty V.

¡Qué bonito, cuántos recuerdos ¡Mi noche más feliz! A ver, tuve muchas, porque mi agenda está siempre a rebosar de partys interesantísimas, donde nos juntamos tanta gente simpatiquísima, ¿sabes?

Las fiestas ibicencas en casa de Catu son memorables, cuánta gente morenísima, monísima y encantadorísima!  Ahí mi cari se pone el traje blanco y parece sacado de una telenovela venezolana, de esas en las que una chica del pueblo se va a la ciudad y acaba sirviendo en la casa de un millonario. Ahora, con el de los pajaritos no sé si seguirán haciendo ese tipo de telenovelas, pero sería una pena, se ven tan bien las diferencias sociales… La chica protagonista es mona, pero un poco básica. 

También hacemos fiestas al borde del mar en las que contratamos a un barman que nos hace unos cócteles estupendos. Yo siempre los pido sin alcohol, porque si no acabo piripi y haciendo locuras en el karaoke. Mi cari es alérgico, porque siempre acaba mareadísimo y vomitando. Al día siguiente nunca se puede levantar, ya que incluso le afecta al estómago. Vamos, que es una intoxicación alimenticia en toda regla. Estoy harta de decirle que mejor no beba, pero él erre que erre, que si sólo bebo dos copas, que si para una vez que me puedo olvidar de mi asquerosa vida, que si yo bebo y tú te gastas lo que gano… ¡Uf, se pone tremendísimo de tonto!

Pero a mí lo que me gusta un montón y estoy todo el año esperándolo es el baile de la Pirulina. ¡Cuánto glamour, flores en el pelo y brillo de paillettes! Da gusto ver a tus amigas de toda la vida, normalmente feíllas, las pobres, como sus maquilladoras y peluqueras las dejan un poco visibles ese día. Es que son profesionales, pero no son la Virgen de Fátima y no hacen milagros.

En la Pirulina todos somos felices y jugamos a la High Society. Los caballeros nos besan las manos y nosotras sonreímos complacidas. Eso sí, cuando nos acercamos a la barra somos  capaces de matar si alguien se nos cuela para pedir una copa.

El baile es divino y la directiva, en un acto de cordura, prohíbe que el grupo que ameniza la noche nos toque Paquito el chocolatero, La bomba o cualquier otra canción chabacana, que para eso somos los más finitos del lugar.

Acabamos tardísimo, sobre las tres de la madrugada o así. Al día siguiente es un número para llevar a Junior al catecismo. Normalmente es Imelda, la interna,  la que lo lleva, porque yo necesito por lo menos diez horas de sueño para mantener mi cutis terso como el culito de un bebé, con perdón.
Estoy deseando que llegue la Pirulina, esa fiesta con tanta tradición gracias al boticario que le dio el empuje necesario al inventar a finales del siglo XIX la Pirula, una cápsula que levantaba el ánimo a toda la gente que estaba un poco pachuchi, desganada y sin apetito.  ¡Viva la Pirulina!




ORQUESTA PANORAMA

Por Femia Castradora

Para mín é a melhor, desplieghe de medios, luses e cantantes que completan a atuasión con coreoghrafías espetaculares coma se estiveran en Luar.  Seghide asi, rapases!

Despois, onde toquen dame o mesmo, porque eu cando o paso ben olvídome de onde estou e se me apuras un pouco, ata de quén son.

Aproveito a xornada para faser novos amighos cos que vou tomar o pulpo e de postre como churros. Se hai feira , coma moito pódese subir ós cabalinhos ou xoghar  á tómbola do xamón, que sempre é melhor que subir á pandereta ou ó simulador, cantas potas botei eu na baixada dos Alpes ou na asidentada viaxe de volta da lúa!! Mimadrinha, cántos recordos!

E bailar bailo coma unha tola, unhas veses bailo moderno, outras pasodobres, outras ésitos de hoxe e de sempre… A verdade é que estou sempre ó pé do remolque do  cameón porque son coma unha boneca desas dos chinos, que non pode parar se escoita música. Menos mal que sempre levo plataformas nos sapatos e non sufren os meus pes. Son uns sapatos que merquei nun posto de seguidores de Aba, ese ghrupo  de estilo colorido. Os sapatos causan sensación e non paro de escoitar esclamasións de amirasión  toda a noite: Ui; ai; saca, burra, pisáchesme o calho!

Cóma me ghustan esas noites tolas, a xente desiníbese e eu  desiníbome e o cura desiníbese e o Vinghador desiníbese e acaban todos desinibidos, eu encárghome de desinibilos a todos os que se deixan. O vinho é anestésico, moitos non se dan de conta ata que despertan ó día seghinte.

Ghústanme moito as rosquilhas, pero atópoas un pouco secas, por iso as molho en licor café e saben a dios, iso hai que patentalo, seghuro que a Piti íalhe ghustar, coma ela é tan melindrosa…

Aghora empesan a sair coma setas as festas, e este ano van ser mortais de nesesidá. Estamos fartos da chuvia e do frío. Este San Xoán vou ir a unha cacharela na praia e vou levar a cámara do trator para que me fagha de flotador.

Churrasco, chourisos criolhos, chourisos picantes, chourisos sen picar, chourisos seboleiros, sardinhas sen eviserar, sardinhas eviseradas para Piti, macarróns fríos que sobraron da comida e os levamos para que non se boten a perder, empanada de carne,  empanada de mexilóns, empanada de xoubas, empanada de maís, empanada de bonito, bistés empanados, ovos cosidos, ensaladilha, empanada de masá, bica da casa, donus que estaban de oferta no súper,  filhoas , biscoito, ghalhetas con chiculate, ghalhetas de nata, ghalhetas maría (esas levámolas de volta, non tenhen sustansia), vinho barrantes, vinho do país, servesas, ghaseosa para o vinho e para a servesa, aughardente de herbas, licor café, xinebra, ghuisqui, vosca, martini roxo, martini branco, limonchelo, licor cuarentaetres, ron, tequila,  a Pitusa laranxa, a Pitusa  cola e té (para Piti).

Xa está, iso é todo.

Apertas.


No hay comentarios:

Publicar un comentario