jueves, 8 de agosto de 2013

BAR SENAS. VINHOS E TAPAS

Por Femia Castradora

Luis ten un bar. O Bar Senas. Non abre polo día porque Luis adícase a levar sobres de aquí para acolá. É carteiro. É un pluriempreghado. Polo día exerse o seu nobre ofisio: levar aleghría ás familias nesesitadas das notisias dos seus. “Eso vale cartos, é coma se resibira un sobresoldo”, din os que colhen os sobres. Aghora está decapacaída. Os mails deixáronno en diqueseco. E o ghuasá tamén. E a liorta que ten con Mariano. Mariano é o presidente do Teleclú. Mariano ghosta dos habanos (puros, non pensedes mal). Tódolos días ve o Sálvame cun habano. Sésar é da Habana. Sésar ve o Salvame con Mariano. O que se aprende da sosiedade capitalista con ese proghrama. Os habanos (puros) venhen en caixas de madeira. Os outros son moi ghrandes para entrar nesas caixas. Moi chulas. Se as pintas con florsinhas, podes ponhelas na mesa da salita. Ou serven para ghardar fotos da tía de Suísa. A tía de Suísa, cando vinha a vernos traía bombóns. De chocolate con leite. As vacas suísas dan unha leite con moita nata. Así fartan a comer mantequilha en Suísa. E leite condensada. A tía de Suísa morreu. Xa non nos trae bombóns. As Caixa de puros son chulas. Mariano cabreouse. Dí que non resibía caixas de puros. Ou si. Pero que non resibía os sobres. Sábeo porque é afisionado á filatelia. Gharda os selos das cartas. Non ten selos ninghúns. Amighinho…!!! Non hai selos, non hai sobres. Luis dí que sí. Que el fai as cousas ben. Os sobres chegharon. Se non ghardas os selos, ti saberás. Luis polas noites fai senas. Churrasco, polbo e empanada. Quen queira mais, que vaia a Solha. Non terei bastante con faser iso. Moito senhorito solto. Rosalía, pon vinho nesa mesa, que tenhen sede. E pon outra de calhos, non están na carta. Que non me entere eu que eses cuinhos pasan fame! Xa o disía Sinchán: cuínho, cuínho!! Demo de rapás. Rosalía trabalha no SITA. Sentro de Interpretasión de Temas Ansestrais. Fun á taberna do meu compadre. E coma cousa de encantamento, fun polo aire e vin polo vento. E coma cousa de encantamento, deume un infarto de miocardio. Interpreta ás medias. Non hai ninghén máis que interprete. Imos amolados. Rosalía pon vinho melhor que interpreta. É dura de oído. A ver coma acaba isto. Papán Noel tamén resibe sobres. Non me toques naquela cousinha. Eso é verdá, eu non o negho. Eu andiven nas vinhas co cregho. Podedes respirar. Ai lalalalalá. Hoxe non tomei a medicasión.


Apertas.


 

No hay comentarios:

Publicar un comentario