Por Manuel Pérez Lourido
Nalgún sitio teño lido que nos tempos de crise póñense de moda os contidos relativos a zombis, vampiros e casquería desa. Iso pasa por andar a ler, dirá alguén, e dirá ben. Polo menos por ler como fago eu, que nunca me lembro quen dixo o que dixo nin onde nin cando nin por qué. E velaquí a teimar: cal é o motivo deste febre?. O autor de “Filosofía zombi”. Jorge Fernández Gonzalo di que o zombi é a metáfora perfecta da nosa cultura, que abandeira o noso medo de que se achegue unha apocalipse mundial. Sarah Lauro, que é de máis lonxe como xa adiviñaron, explica que reflexan o noso nivel de insatisfacción cultural e económica.
Así,
diferentes estudiosos do tema, intelectuais do medo, eruditos do
terror, sociólogos do estraño e xa vou parando, engaden aos
alieníxenas, meteoritos asesinos e inundacións tremendísimas, aos
elementos que rebrotan nos contidos de novelas e películas en tempos
de capitalismo en problemas.
De
xeito que cando Manel Loureiro se facía un nome como autor dunha moi
exitosa triloxía zombi estaba recibindo un plus de atención
mediática por mor dos (malos) tempos que empezan a asomar. Mira ti.
Segundo
isto, a época de filmación de King Kong, Frankenstein e O vampiro
de Düsseldorf tivo que ver co crack de 1929 e a guerra fría xunto
coa crise petrolífera de comezo dos 70 deixounos O coloso en chamas,
Aeroporto 77 e A aventura do Poseidón: o chamado cinema de
catástrofes, vaia.
Alien,
Encontros na tereceira fase e A guerra das galaxias explotaban o noso
desexo de atopar un mundo mellor, aínda que fose lonxe deste
planeta.
Todo
isto está moi ben e eu non son ninguén para discutilo. Bueno, eu
non son ninguén así, en xeral. Pero para o caso, nin teño barba,
nin fumo en pipa, nin uso gafas (agás para ler, que é o que provoca
despois toda a trapallada esta, como xa confesamos) polo que as miña
opinión non valen un peso. E aínda así vouna compartir:
Estou
firmemente convencido de que o asunto é moito máis sinxelo ca todo
isto. Imos ver: se un acende a televisión un día calquera a unha
hora calquera, e váleme tamén a radio, e váleme tamén calquera
medio informativo dixital. Se un se expón durante uns intres as
intervencións dos personaxes e seres humanos (que de todo hai) que
eliximos para que nos xestionaran a existencia; se escoitamos o que
din, como se explican para tentar sair das leas nas que se meteron,
como tentan quedar ben cando xa quedaron coma a merda; se pensamos o
que se fixo neste país cos cartos da xentiña maior, o que fixeron
os que lles prestaban os cartos a eses xestores de chichinabo... cómo
non van estar de moda os zombis e mailos vampiros. Por favor.
No hay comentarios:
Publicar un comentario