Por Manuel Pérez Lourido
“Vaite lavar
porcona, vaite lavar/ se non te chega o río, tírate ao mar”
A min estes versos
inmortais sempre me causaron asombro. Certo é que a primeira vez que
os oín estaba eu nun estado no que era moi doada a súa celebración,
en voz alta, a coro e cunha copa na man (e varias no corpo). Axiña
notei o poderío lírico que amosaban, esa fonda pegada, ancestral,
ese pulo romántico orixinado no maxín galaico-portugués que foi
despois so galaico e agora xa nin iso; esa pretensión de ligar a
golpe de insulto... imos ver:
1-non se lle canta
isto a unha muller pola que non sintes nada: se así é, pasas dela e
a gorxa descansa.
2-o pobo galego non
sabía quen era Gustavo Adolfo Bécquer, nin Rosalía de Castro (de
momento), nin Francisco Villaespesa... nin falta que lle facía,
porque bastante tiña o pobo galego con dobrar o lombo para traballar
as leiras que eran súas e as que non o eran; ou para xogarse o
pescozo saíndo ao mar a por peixe; ou para levar ao monte ás vacas,
as bestas e as ovellas. Etcétera.
Polo tanto era
normal que inventara os seu propios versos cos miolos tan cheos de
callos coma as mans e lles dera forma de canción.
3- mandar ir lavar a
unha muller fermosa, e despois mandala guindarse ao mar, era moi
típico dos galegos que mandaban ir lavarse ás mulleres fermosas, ou
a guindarse ao mar.
4-calquera varón
heterosexual galego, aínda máis os feos coma croios, devecía por
cantarlle estes versos a unha muller fermosa (os feos coma croios, a
unha muller calquera).
5-con todo, certa
mulleres fortes e rexas, decidían manifestar certo desgusto con esas
palabras mediante tremenda labazada na faciana do cantor. De labazada
a forte labazada era o rango do desgusto nestes casos.
6-con todo, o cantor
amosaba tanta máis propensión a seguir co seu repertorio canta
maior era a cantidade de:
augardente tostada
ou
augardente de herbas
ou
licor café
que trasfegara con
anterioridade.
Un pobo calquera,
mesmo un coma o noso, ten garantida a súa pervivencia mentres cantos
coma este, sentidos e interiorizados de xeración en xeración, aínda
lle digan algo ás novas xeracións que manexan ipads, iphones,
earphones, facebook, etc
Ou sexa: estamos
fodidos.
No hay comentarios:
Publicar un comentario