viernes, 29 de octubre de 2010

De mineros y héroes.


Por Jano/Cota.

Antiguamente un héroe era un héroe. Hoy ya no hay héroes, quizás por eso nos vemos en la obligación de crearlos, y salen héroes de cada esquina.

Abundan los falsos héroes en ambientes deportivos. Va uno, gana un partido de fútbol y ya es un héroe. "Los héroes de la selección española", dicen, e incluyen hasta a los que no han salido del banquillo. Así tenemos a los héroes del equipo olímpico de hockey hierba, por ejemplo. Nadal es un héroe, Alonso es un héroe y Tiger Woods era un héroe hasta que estrelló su coche contra un árbol mientras escapaba de su esposa despechada, pasando en ese instante a ser un héroe caído, que es peor que ser un antihéroe.


Ahora nos han inventado a los 33 héroes de la mina de Atacama. Hay entre ellos el héroe líder, el héroe simpático, el héroe joven, el deportista, el veterano, el sindicalista, el religioso, el forzudo, el gruñón... Como los siete enanitos, que también eran mineros, pero a lo bestia. Pronto empezaremos a leer cosas como  "declaraciones exclusivas del minero glotón".


Un acto heroico requiere en primer lugar una posibilidad de elección. En una situación dada, el héroe elige realizar la acción que, a riesgo de su integridad o de su vida, considera justa y adecuada. No se cumple esa condición, ni mucho menos, en el caso de los mineros de Chile. Ellos estaban ahí y la mina se derrumbó. Lo que luego hicieron los mineros fue sobrevivir, algo para lo que la naturaleza los diseñó. Lo heroico era bajar a la mina a trabajar todos los días en unas condiciones de seguridad infames, no quedarse allí esperando el rescate, que es lo que hubiésemos hecho todos, principalmente porque era su única opción: esperar el rescate o la muerte. 


Yo, como héroe de ficción prefiero a Superlópez.



Nota: ésta es la primera de una serie de colaboraciones que aparecerán de cuando en cuando, con ilustración de Alejandro Viñuela, Jano y textos de Rodrigo Cota, señaladas con la etiqueta "Colaboración Jano/Cota".

11 comentarios:

  1. Muy bueno, y da que pensar, pero se nota que Jano/Cota no estabais en esa mina, jajaja ;-)

    ResponderEliminar
  2. Canta rasón levas, Glub.


    Hoxe iba comensar a faser algho de ximnasia, porque o meu médico díxome que iso vínhame ben, que se a descalsificasión, a flexibilidade... total, que convenseume.

    Aconselloume ir ó ximnasio e alá fun, que non se dixera.
    Alí preghuntei por pilates e mais iogha, que foi o que me recomendou o meu médico. Estiven a ver e, a verdade, non me convenseu nada. Dándolle voltas ó asunto, desidín que o que iba faser era ir ghavear á leira, xa que eu quero ver resultados. Xa merquei un sacho.
    Pero non contaba cas inclemensias do tempo. Está a chover e non podo ghavear.

    Vou trocar os meus plans de hoxe e vou ir co das ghaseosas a bailar, que seghún din tamén vale para faser deporte e de paso ensaiamos unha coreoghrafía que Bernardino (o das ghaseosas) ideou para ser o mais famoso da sala de festas.
    Pobre, debe ter un prinsipio de alghún complexo. Aghora que acabou o verán dí que a xente non bebe tanta ghaseosa, que si non contan con él..., eu qué sei o que lle pasa pola cabesa a ese home!.

    Bueno, que xa é tarde e tenho moitas cousas que faser. Apertas.

    ResponderEliminar
  3. Una buena idea la de las colaboraciones entre escritor e ilustrador, espero que duren mucho. Buen comienzo.

    Ana N

    ResponderEliminar
  4. Minero deportista, gruñón, glotón... son mineros no seamonkeys

    ResponderEliminar
  5. "se nota que Jano/Cota no estabais en esa mina". En eso llevas razón, Lara.

    "Minero deportista, gruñón, glotón... son mineros no seamonkeys". Woody Alien, estuve a punto de hacer la comparación con los sea monkeys, pero temí que los lectores más jóvenes no sepan qué es un sea monkey. Decidí recurrir a los siete enanitos, que son universalmente conocidos y como ejemplo cumplen la misma función.

    Gracias, Ana N, por tus ánimos.

    Femia Castradora,ese medio mozo das gaseosas non me parece un home de futuro para unha muller de bandeira como eres ti. Eu no teu lugar buscaba algo mellor. Con todo o que sabes, podes aspirar a todo.

    ResponderEliminar
  6. Sempre esta ben enfocar os asuntos dende varios puntos de vista.Este é moi cabal.
    Sí, os heroes son os que baixan a mina todos os dias e non saben se volveran a subir,porque non todos os dias que quedan os mineiros no fondo da mina baixan a recollelos.

    Boa tarde.

    ResponderEliminar
  7. Bernardino é amigho aghora mesmo. Eu o apoio nestes momentos de sequía ghasiosil que tanto lle afecta.

    Manhan salgho e con tódalas consecuensias

    ResponderEliminar
  8. Me gustan las ilustraciones de Jano, tiene un estilo muy personal y definido, espero ver más colaboraciones suyas en este blog. Y hablando de Jano-Cota o Cota-Jano, es una putada lo de Retranca. No hay derecho a que un tío de una imprenta secuestre una revista. Para eso que rechace el trabajo desde un principio.

    ResponderEliminar
  9. Totalmente de acordo con Pedrolo no de Retranca. Eu son asiduo lector de esa revista, a única do seu xénero que se publica na Galiza, e non hai explicación a actitude de ese impresor facha. Estou desexando ver o voso traballo en Retranca, esperemos que todo teña solución en poucos dias. Unha aperta.

    ResponderEliminar
  10. Buena la nueva colaboración Jano-Cota.También espero que se prolongue. Y me sumo a las quejas sobre el secuestro de Retranca.

    ResponderEliminar
  11. ...Y el pobre centoloman primer superhéroe gallego...

    ResponderEliminar