jueves, 11 de noviembre de 2010

Primeira colaborasión. A naturesa e mais eu.


Por Femia Castradora. 

Cando Glub pediume colaborasión, eu deseghida díxenlle que sí. Paréseme un rapás de fiar e con ideas limpias e sinseras.

É unha colaborasión de ighual a ighual, aínda que me metera  de boas a primeiras no seu blog,  él é bó e xeneroso.

 Aínda así, non pensedes que as neghosiasións foron doadas, eu non vou de seghunda de ninghén e non quero imposisións nin sensura. Tamén aviseille dos meus ghustos musicais, que son moi variados e sen ninghunha verghonsa á hora de elexir as cansións. Menos ó Piporro e Manolito el Pescador, pode saír calquer cousa.

Imos ó que imos:

Dende moi nova ghustoume a naturesa. Sempre iba coa xente da aldea cando levaban as vacas ou as ovelhas ó monte e pasábao moi ben. Eses recordos da infansia marcáronme a minha vida, recordade a etapa que pasei na comuna de Alemanha. Aquela esperiensia foi do milhor que me pasou, sen contar a ves que fun vivir ó monte cun cabreiro do que fun mosa.

Ahí si que aprendín cousas!

As cabras son animais moi aghradesidos, porque seghún puiden ver nese verán que pasei no monte, non lle tes que dar de comer tí, senón que comen herbas, toxos e o que atopen por ahí. O que sí , dispérsanse moito. De modo que é nesesario ter un can ou correr moito para  non perder ninghunha.

O meu moso fasía queixos co leite que lle daban os animais e era o que comíamos alá arriba: pan con queixo e para beber, leite de cabra. Eu botaba de menos o licor café, ou no seu defecto a canha de herbas que sempre reconforta e é moi bó dixestivo.

Logho tamén hai que desir que os machos das cabras ou cabróns son moi espesiales. Sempre están a pelexar. Se non pelexan por unha cabra, peléxanse polo territorio e si non, é por que se lles vai a pinsa e empesan a cornasos con quen sexa. Eu penso que creense os donos do mundo, non tenhen consiensia de que hai mais espesies donde eles están. A mín non me caían moi ben e mantinha unha distansia prudensial para non ter problemas con eles. Ás veses, a naturesa é un reflexo da vida mesma.

Coma boto de menos eses días, aquela limpesa de aire, as cabritinhas sempre ó meu carón, xoghando. Tempo despois, sempre vía na tele unha pelicula de debuxos que botaban os sábados despois do xantar. Era dunha nena  que quedaba orfa e ía vivir co seu avó ás montanhas. Qué rapasinha mais ben ghiada, coma axudaba na casa! Ela tamén o pasaba ben alí, retosaba coas  cabras, tinha un can ghrande e moi bó, e logho había amighinhos que a visitaban de cando en ves. Tamén estaba sempre a xoghar nun columpio a carón dun presipisio. Eso  saía cando  botaban a cansión. De seghuro que cando creseu foi unha mulher agherrida e sen medo. Coma ten que ser.

Apertas.

20 comentarios:

  1. Gracias, Femia Castradora, pola tua colaboración. Coas ilustracións de Jano e os teus textos, este blog pega un importante salto de calidade.

    Teño que decir a todos os lectores de Glub que, tal como ti aseguras, as negociacións foron complexas ata o acordo final. Benvida, Femia, e grazas por compartir as tuas vivencias connosco.

    ResponderEliminar
  2. Glub, no podrías encontrar mejor colaboradora. Es muy divertida.

    Femia, eres mi referencia.

    ResponderEliminar
  3. Xa vexo que tiñas adoracion pola tua cabra que hasta a levaches ao dentista. Moi boa entrada, me alegro que chegárades a un acordo e te quedes neste blog.

    ResponderEliminar
  4. Femia, te quiero,eres o mejor de este blog, mejorando lo presente. Un morreo jaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa!!!

    Nunca nos abandones Femia

    ResponderEliminar
  5. Femia, con mulleres coma ti facemos Patria Galega. Un milleiro de bicos, ou de morreos, como di Lara.

    Non nos deixes, Femia Castradora.

    Apertas.

    ResponderEliminar
  6. Parabéns, Femia Castradora, son un dos teus incondicionais. Por fin en Glub se fala en galego. Que dure,Femia.

    ResponderEliminar
  7. Buen trabajo, Femia, en este blog hay demasiados hombres, a ver si tú equlibras un poco la cosa y pones un poco de orden y paridad

    Ana N

    ResponderEliminar
  8. Moitas ghrasias polos vosos apoios e morreos. O domingho vou faser unha siber laconada e estades todos invitados. Xa merquei licor café para a sobremesa.

    Apertas.

    ResponderEliminar
  9. Yo me apunto a la laconada cibernética. Y al morreo, aunque este último preferiría que fuera de verdad. Un bico, Femia.

    ResponderEliminar
  10. Me encanta esta Femia Castradora, Glub, creo que aporta un punto de alegría al blog. Estoy de acuerdo en que con Femia y las colaboraciones con Jano esto gana en contenidos.

    ResponderEliminar
  11. Canto temos que aprender de ti Femia castradora e das tuas experiencias, eres un exemplo para todas as lectoras de Glub.

    ResponderEliminar
  12. Noraboa Femia, sabes que un dos teus principais admiradores, se non o maior, son eu.
    Alégrame leer as tuas vivenzas, das queaprendo día tras día.
    Glub fixeches un fichaxe que che vai traer moitas alegrías, supoño que non haberá sido una cousa doada pero o esforzo, se dúbida, vaéu a pena.

    ResponderEliminar
  13. So falto eu por felicitarche. Ledome moito de terte de maneira fixa por este espazo, de certo que lle das das alegría e un punto diferente o que escribes. Unha aperta.

    ResponderEliminar
  14. Otra vez por aquí, que aunque no comente casi nunca no significa que no lea el blog, que me parece genial, y bienvenidas las colaboraciones con Jano y ahora las divertidas aventuras de Femia

    ResponderEliminar
  15. Y vaya fin de semana lluvioso que nos toca, para encerrarse en casa

    ResponderEliminar
  16. Vuelve a la senda del bien.14 de noviembre de 2010, 13:19

    Yo soy la verdad y la vida
    quien cree en mi
    vivirá para siempre.

    ResponderEliminar
  17. Ostias, Glub!!! Jesucristo en persona se nos mete en tu blog, no te podrás quejar.

    ResponderEliminar
  18. Apóstol, creo que Vuelve a la senda del bien es un buen amigo al que agradezco enormemente sus buenas intenciones y que merece todo mi aprecio.

    Un abrazo a todos los que habéis compartido la primera colaboración de Femia Castradora.

    ResponderEliminar
  19. Femia, me alegro de que estés colaborando en Glub, me encantan tus historias!!!. Ya estoy esperando tu próxima entrada

    ResponderEliminar